Ich cechą wspólną jest farsz otoczony płatem ciasta. W języku angielskim pierogi dough made with sour cream pierogi bywają nazywane pierogies.

Ponadto w książce podano przepis na pierogi ruskie z ciasta drożdżowego pieczone w piekarniku. Słowo pierogi zadomowiło się w polszczyźnie w XVII wieku. W XIX wieku słowo pierogi miało już takie samo znaczenie jak obecnie i oznaczało potrawę z ciasta głównie pszennego, gotowanego albo pieczonego, wypełnionego różnymi rodzajami nadzienia. Ono z kolei zostało powiązane przez etymologię ludową ze słowem “pir” – święto.

Według legendy Jacek Odrowąż zachwycił się ich smakiem podczas bytności w Kijowie i dzięki niemu zagościły w Polsce. Podobno pierogi znano już w XIII wieku. Początkowo przygotowywano je wyłącznie na specjalne okazje i święta. Takie odświętne i specjalne pirogi różniły się między sobą smakiem i kształtem oraz posiadały własne nazwy, np. Stanisława Czernieckiego w najstarszej polskiej książce kucharskiej pt. Także w XVIII wieku pierogi były jedną z ulubionych i charakterystycznych dla kuchni polskiej potraw, obok barszczu, rosołu, sztuki mięsa, bigosu, kiełbasy z kapustą i rozmaitych kasz.

W Słowniku kuchennym i spiżarnianym zamieszczonym na końcu tłumaczenia francuskiej książki kucharskiej pt. Pirogi, rozmaitym sposobem robią się, z sera słodkiego pirogi leniwe, inne w cieście zawijane, alboli też w piecu pieczone, lub z mięsa wieprzowego, wołowego tłustego siekanego, dobrze zaprawne. Pierog, Pirog, lud nasz każde ciasto na drożdżach pieczone nazywa w ogóle pierogiem. W kuchni staropolskiej, dzielono go na kilka gatunków.